Rab Adem’e kelimeleri öğretti ve biz de dünyayı tanımlanmış kelimeler üzerinden öğrendik. Bildiğimiz her şeyi bir kelime ile açıklayıp, adlandırarak anlam yüklüyoruz. Ve biz her ne kadar birçok kelimeyi çocukken öğrendik sansak ta o kelimeyi ancak yaşayarak içini doldurduğumuzda öğreniyoruz. Küçük bir çocuk ölüm kelimesini duymuştur, bilir ama bir yakınımızı kaybettiğimizde anlayabiliriz nasıl bir acıdır ölüm… Ama bazı kavramların hiç içi doldurulmaz O kavramlar üzerinde bilerek uzlaşılmaz ve birçok tartışmanın zemini yapılır bu kelimeler… Sihirli bir dünyadır velhasıl kelimeler… Ben bu kadar kelime aşığıyken ve şimdi kendimi tanımlamam isteniyorken benden; birçok soru üşüştü benim zihnime. İnsan kendisini nasıl anlatır? Hangi aynalardan kendine bakar da anlatır? Yada kendine kendi ayna tutmayı, ayna olmayı becerebilir mi? Kimim ben?