20.01.2024 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.

Hani çok meşhur bir söz vardır ya “kendini sevmeyen kimseyi sevemez” diye, kendimle kavgalı olduğum bir dönem bu söz karşıma çıkınca öfkelenmiştim. “Olur mu ya hiç öyle şey, ben kendime kızgınım ama çevremdekileri seviyorum” demiştim. “Hastalarımla ilgileniyorum, eşimle, çocuklarımla ilgileniyorum. Hatta o meşhur kadınlardanım yemeyip yediren, giymeyip giydiren. Anne, babama, komşularıma da yetişmeye çalışıyorum. Daha fazla nasıl sever ki insan?” diyordum. Bunu derken de kendimle kavgam aklıma geliyordu. “Demek ki insan kendine kızarken de severmiş, onlar bilmiyor” demiştim hafif de sitemli. Ama zaman kendimle uzlaştıkça bana gösterdi ki o hep yemeden yedirme, almadan verme, gece gündüz koşturma, başkalarının gözlerinde yerimi arama çabalarımın altında kendimin kendime veremediklerini başkalarına vererek avunma çabam varmış. Benmişim aslında o ilgiye aç olan.Ve herkesi de öyle benim gibi sanıyormuşum. Anlamadıklarında kızmam kendime olan öfkemdenmiş. İnsan kendisiyle barışmadıkça, eksik ve yaralı kaldıkça acıyan yerlerini hatırlatanlara öfkelenirmiş. Oraları sarsın diye umdukları, onun ne istediğini anlamayınca kırılırmış.
Karnı aç birinin camekanın arkasından yemeklere bakması gibi. Birileri görsün de anlasın açlıktan ölüyorum demek gibiymiş o çaba, o çırpınış, onca uğraş ve emek. Sevmek başkaları adına her şeyi düşünüp halletmek demek değilmiş. Kozanın kelebek olması için kendisinin içten zorlaması gerekiyormuş. Ben onlara hayatı kolaylaştırarak iyilik yapmıyormuşum. Ne onlar kelebek olabiliyor ne de ben onların kozasına bakarken kendi kozamla ilgilenebiliyormuşum. Zorla kozadan çıkarmak da değilmiş zaten sevgi. Sevgi yan yana ayrı kozalarda kelebek olurken birbirinin oluşuna hayretle eşlik etmekmiş. Kendinden vererek sevdiğini sanmak, kendini tüketmek, karşındakini de o yükün ağırlığında ezmekmiş. Kendini onlarda arayarak sevmeye layık bir şeyler bulma çabasıymış hepsi. Ama kimse mükemmel değilmiş zaten. İnsan eksik ve kusurluymuş. Ve iyi ki de böyleymiş. O eksik parçalarımızdan yapboz gibi tamamlıyormuşuz birbirimizi. Ama kimse bir parçayı zorla bir yere o istemeden koymamalı, kendi de zorla bir yerde durmamalıymış. Herkes olduğu yerde olduğu gibi güzelmiş🥰