24.02.2024 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.

Çok kolay yargı dağıtıyoruz. Hemen birilerini bir kefeye koyup sen şusun deyip kapısını kapatmak istiyoruz. İlişkilerimiz sınıflandırmak ve kalıplara sıkıştırmak üzerinden. Alan açmıyoruz kendimize ve karşımızdakine.
Yargılanmak beni en çok strese sokan konulardandı. Strese girdiğinde de içine kapanan bir mizacım var. Dün CNN ile 28şubat yaklaşırken bir çekim yaptık. Ne kadar iyileşti artık o yara desem de dokunulunca acıyor gene de. 28 şubatta beni zorla koymaya çalıştıkları o kefe benim taşıyamayacağım türdendi ve ben ezildim, altında kaldım. Sonrasında Almanya süreci de benzerdi.Gerici yargısından, cahil yargısına transfer olmuştum artık ve o kefede tartmadı beni. Yargılamanın en kötü yanı bir normal insanlar bir de ötekiler varmış gibi davranılması. Ben de malum o ötekiydim o süreçte. Nedenler, nasıllar benim sorularıma cevap veremeyince ve ben yaşadıklarımı anlamlandıramayınca da döndüm iyice içime. Canım çok sıkıldığında herhangi bir otobüse binip gidebildiğim kadar gidiyordum. Sonra inip yürüyebildiğim kadar yürüyordum. O yürüyüşlerde keşfettiğim kuytu, sessiz alanlarım, sığınaklarım vardı o dönem. Bu sıralar aklıma o çok sık gittiğim yeşil bir alanın arasına saklanmış göl kenarı geliyor. Çok severdim, bütün acımı o göle anlatırdım. Onun durgun dingin hali gönlümü avuturdu. Muhtemelen yaklaşan 28 Şubat bana orayı hatırlatıyor bu sıra. Ne çok bedel ödedim bu anlamsız yargılardan dolayı. Oysa ki tanıdıklarında anlıyorlardı benim de onlar gibi bir insan olduğumu. Hele grup çalışmalarında logaritma konusunu onlara anlattığımdaki “ bu nerden biliyor bunları?” bakışı hiç gitmiyor gözümün önünden. Zamanla ve tanıdıkça azaldı yargılar. Hatta çok kıymetli dostlarım var o günlerden. Hala bazen yargılayan yeni gözler görüyorum üzerimde. Ama bu yargılar yaralamıyor artık beni. Korkup içime kapanmıyorum. Ya da kendimi ispat etmeye çalışmıyorum.
Aklıma Uhud savaşı geliyor. Okçular tepesini terk edenlerin deşifre edilmeyip, damgalanmamaları. Nasıl güzel bir ahlak. Biz olayı biliyoruz ama kimlerdi onlar, bilmiyoruz. Davranış eleştirilebilir ama kişiler etiketlenip bir kefeye konulamaz. Bu nasıl ibretlik bir ahlak. Keşke hep hatırlasak ve bu kadar kolay yargı dağıtmasak.