20.03.2024 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Kendimle kalmayı seviyorum. Ama bunu daha çok duygu ve düşüncelerimle yaptığımı fark ettim. Evet çok koşturmacalı bir hayatım var ama kendimle hiç eyleme geçmediğimi anladığımdan beri de kendimce planlar yapıyordum ama işte eyleme geçmek benim için bu anlamda zor biraz. Çünkü okumadığım ve bir işin ucundan tutmadığım zamanlar boş ve kayıp gibi kodlanmış zihnimde. Durmak ve öylece yürümek zor benim için. Ama bugün onu kırmaya niyetlendim. “Hazır ramazanda da sahur sonrası, okul hazırlıkları öncesi zamanın var, değerlendir” dedim kendime ve çıktım bugün yürüyüşe. Daha ilk adımımı atar atmaz baktım yağmur çiseliyor. İçimden bir ses “bahanen var, dön geri” dedi. “Yok” dedim ona “uzun zamandır buna niyetlisin en kötü bir tur atar dönersin”. İki adım attım bu sefer aynı ses diyor ki “bak çok karanlık ve soğuk, dön geri”. Neyse baktım ben bu sesle kavga ede ede gene zihnimde kalıyorum ve bedenim yürüyor ama ben o yürüyüşe eşlik edemiyorum. Sonra durdum, derin bir nefes aldım ve dedim ki o sese; “sen biraz dinlen, ben şimdi ve burada yürüyüş yapmanın tadını çıkaracağım. Makineler de yapıyor bir çok eylemi. Benim yapmamdaki fark onu bilerek ve hissederek yapmam olabilir sadece ve ben şimdi bu yürüyüşün tadını çıkaracağım” dedim. Yarım saatlik yürüyüşte ne kadar başarabildim meçhul.
Benim sanırım şimdi ve buradayı yaşadığım tek yer yazmak. Yazarken bütün düşüncelerim koşturmacayı bırakıp şöyle bir toparlanmaya çalışıyor ve anda kaldığımı en derinden hissediyorum. Diğer zamanlarda da öğrenmeye çabalıyorum ama zor gerçekten. Çoğu zaman çabalar yetmiyor ve düşüncelerimin içine yeniden dalıyorum. Yürürken de gene aklıma ünlü düşünürlerin yürüyüşlerle ilgili sözleri geldi hep.
“yürüyüşe çıkabildiğim sürece, hiçbir şeyden korkmuyorum, ölümden bile.Çünkü yürüyebildiğim sürece, her şeyden yürüyerek uzaklaşabiliyorum.” Kierkegaard.
“Açık havada yürürken doğmayan,şenliğine kasların da katılmadığı hiçbir düşünceye güvenmemeli” Nietzsche
Ah ne çok severim ikisini de. Yok hayır ben iki yürüdüm ve zihinden çıkamıyorum diye düşünür olacağımı sanmıyorum. Ve evet hala gözlükler için silecek icat edilmedi☺️
Atalarımız da harekette bereket var dediğine göre eve ve şarkıya dönme vakti.
