06.04.2024 tarihinde Instagram ‘ da yayınlanmıştır.

Eşimle nişanlıyken Türkiye’ye geldiğim bir gün beni @av.guldensonmez ablanın yanına götürmüştü. O benim yorgunluğuma anlam veremeyip sormuştu. “Neden Türkiye’ye dönen kızlar hep böyle yorgun ve kırgınsınız? Oysa ki onca engellemeye rağmen vazgeçmediniz, okullarınızı bitirdiniz. Siz kazandınız. Bunun gururuyla omuzlarınız dik olmalı” demişti. Ben o zaman ona yaşadıklarımın yorgunluğunu anlatamamıştım. Anlatacak gücüm kalmamıştı ve bana bu yorgunluk onca hayal kırıklığından sonra normal geliyordu. Hatta Almanyada izlediğim bir filmde fransız ihtilali sonrası eylemcilerden birinin hayatı anlatılıyordu ve onun yaşadığı hayal kırıklıklarının sonrasında yataktan çıkmayan, bitmiş haliyle içten içe özdeşim kurmuştum ve halimi kabullenmiştim. Demek ki haksızlıklar kolay hazmedilmiyor diye de avutmuştum kırgın gönlümü.

Yenilenlerin, kaybedenlerin, kazananların (ki kime,neye karşı olduğunu anlamış değilim) çok olduğu ve sürekli taraf değiştirdiği canım ülkemde her şeye rağmen insan kalabilenlerin, kardeş kalabilenlerin sayısı geleceğe dair tutunduğum dalım oluyor benim.

Bu dünya iki yüzlü. Dünün mazlumları yarının zalimlerine dönüşüverebiliyor birden ve yaşadığı zulmü de kendi zalimliğine kılıf yapıyor. Dünya sürekli yeni zulümler, mağdurlar ve bunlardan doğan yeni zalimlerini üretiyor. Bugün İsrail örneğinde olduğu gibi. Kim bilebilirdi ki daha üzerinden asır geçmeden o günün mazlumlarının bugün bu zulümleri işleyeceğini. Zalimler ve mazlumlar yer değiştirse de, bir de hiç değişmeyen seyirci kitlesi var bu zulümlerin. Elini kolunu sallayarak, gözünü kulağını kapatarak hiç bir şey yokmuş gibi yaşayanları. Onların her şeye gür çıkan seslerinin bugün sus pus olmasını ise aklım, kalbim almıyor.

Rahmetli babaannem yaşlılığında her zorlandığı anda haline bir şükredip gençliğini özlemle yad ederken hep bize derdi ki “ah kızım ah, ne oldum demeyecen, ne olacam diyecen”
Ah be insanoğlu hep beraber bir otursak ve desek ya biz de bunu. Dünya hiç bir zalimin yanına kalmamış bir bilsek ve yeni zalimlerin doğuşuna bir dur diyebilsek de bu zulüm zincirini hep birlikte bir yerlerinden bir kırabilsek. Bu dünyanın kazananı hiç olmamış ki. Ölümle ahdimiz var ya hepimizin. Unuttuk mu?