17.04.2024 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.

Ara ara mizaçlar diyorum ya hep, benim de hayatın akışından kopuk, yaşamaktan çok seyreden bir mizacım var. Kendimi tanımaya başladıkça iyi olduğum ve eksik olduğum yönlerimi de fark etmeye başladım. Bu da benim kendimde başından beri anlayamadığım özelliklerimle barışmamı sağladı önceleri. Kendimi keşifle birlikte kabul ve huzur da geldi.
İnsan kendisine doğru yürüdükçe zamanla başkalarını da anlamaya başlıyor. Başkalarını farkettikçe kendindeki eksiklikleri anlıyor. Bunları öğrendikçe de kendisinde olan güzel özelliklerin aslında kendisinin olmadığını, onların ona bahşedildiğini ve eksik olanların da aslında ona ceza olmadığını ve gerekirse onları öğrenilebileceğini anlıyor. Kendime bu sıralar yeni katmaya çalıştığım şeylerden biri de akışa dahil olmak. Önce bunun eksikliğini hissettim. Sonra bunu yapanların hayatlarındaki güzelliklere şahit oldum. Sonrasında taklit ederek ben de denemeye başladım. Yavaş yavaş dahil etmeye başladım bunu hayatıma.
Güzel yanlarımız ve eksik yanlarımız olduğu gibi bir de kötü yanlarımız varmış. Şimdilerde bunlarla boğuşuyorum. Kabuğuma çekilmem de ondan. Herkesin bir benlik engeli varmış. Ama engellerini görebilmesinin nasip olması da ayrı bir nimetmiş. İnsan önüne çıkan engelleri anlamaya çalışırken de benliğini tanımaya başlıyormuş. Bunun için de onca yollar varmış yürünmesi gereken ve onca kapılar varmış çalınması gereken. Yürünmesi gereken derken her yola girmenize de izin verilmiyormuş öyle. İstediğiniz her kapıyı da rahatça dövemiyormuşsunuz çoğu zaman.
Ne kapılar kapandı yüzüme, ne yollardan geri döndüm ben bilirim. Tıpkı nice bilinmeyen kapıların da hiç beklenmeyen bir anda açıldığı gibi. Herkesin vardır belki böyle çıkmazları. Ben bu çıkmazlardayım bugünlerde. O çıkmazlarda kendimin yeni halleriyle karşılaştım. Pek de alışık değilmişim bu hallerime. Hatta baya da bir yabancıymışım. Kolay olmadı aynaya bakmak. Bir de bu çıkmazlar, benim en büyük zaaflarıma dokununca karıştım iyice. Ama biraz daha eksilmem gerekiyormuş kendime doğru yürürken. Bugünlerde bunu öğreniyorum. Umarım bu süreç beni kendime ve Rabbime biraz daha yaklaştırır. Hayat kendine doğru bir yolculukmuş aslında ve göçebe ruhumun daha öğrenecekleri varmış…