03.08.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Hiç kimseden nefret etmedim.
Edemedim.
Etmek te istemem.
Kalbimi bu duyguyla kirletmek istemem.
Bu duyguyu tadacak kadar acı çekmekten Rabbime sığınırım.
Bu demek değil ki hiç haksızlığa uğramadım,
hiç örselenip ötekileştirilmedim.
Sessiz çığlıklarımı göğsüme gömdüğüm sayısız acım var…
Emeklerimi elimden zorla alıp göçe mecbur bırakanlara karşı bile nefretim olmadı…
Kırıldım mı kırıldım.
Üzüldüm mü üzüldüm.
Ağladım, haykırdım.
Acıdan çığlık çığlığa kaldım…
Acıma tutundum ama nefrete tutunmadım…
Nefret edemedim…
Belki de yüreğimin, kimseden insan olduğu için vazgeçemediğindendir bu, bilmiyorum…
“Oysa sevmek en kolayıydı”,
neden sevmediler dedim.
Kendimi anlatmaya çalıştım
Değişsinler diye dua ettim
Umut ettim…
Ama hiç nefret etmedim.
Vazgeçip gidemedim…
Gidemediğimden, umudum baki kaldığından bazen herkesten daha çok canım yandı ama nefret edemedim…
Sevmek benim vazgeçilmezim oldu
Aslında bütün dertlerin çaresi dünyanın en büyük sırrı sevmek…
En büyük mucize sevmek…
Bazen onca çabamız emek vermez, o sevgi tohumu o yüreğe ekilmez, gelmesi gereken özürler gelmez…
Gene de yüreği nefret ile karartmaktan Rabbime sığınırım…
Önüme bakıp devam etmeyi ama umudumu o bedende o soluk kaldıkça devam ettirmeyi seçerim hep…
Bir haneye ölüm gelince gidenden geriye sadece güzellikler kalınca ve insan bütün hatalarını affedip keşke bir kere daha sarılsam diye kıvrandıkça aslında her şeyi affedebileceğini anlıyor…
Ve keşke yüreğimizi karartmasak
Sevgiden kaçmasak
Sevgiyle sarsak sarmalasak
Oysa sevmek gerçekten en kolayı bir bilsek…
