29.12.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.

Bu yolun ortasında trafiği kendince yöneten bizim Esenler’in divanesi. Kendisini trafik polisi sanıyor. Yıllardır bu caddede trafiğin yoğun zamanlarında ordan oraya koşar durur. Onu her gördüğümde kendimi görüyorum onda. Dünyada böyle ordan oraya koşturup duruyorum ben de. Çırpınıyorum onun gibi kendimce. Ben acaba kendimi ne kadar biliyorum ve ben ne sanıyorum kendimi? Benim yaptıklarımı onun yaptıklarından anlamlı kılan ne? Hangimizin hayatı daha anlamlı?
Hangimiz bulduk bu hayattaki amacımızı?
Bu hayatın anlamı ne, çözebildik mi?
Kendimce bir yol çizip yürürken 1998 yılıyla önüme çıkan engellerden sonra hayatım bir sekteye uğrayıp, raydan çıkınca afalladım önce bir ve başladım başıma gelenleri anlamaya çalışmaya . Yeniden tutunmak için anlamlar yüklemeye çalıştım hayatıma ya da anlamlar çıkarmaya çalıştım yaşıyor olduklarımdan…
Bu konularda kitaplar okumaya çalıştım. Hala da arıyorum cevaplarımı. Başına bir şeyler gelen insanların olaylara verdikleri tepkiler de hep farklı farklı oluyor. Kimi hemen toparlayıp önüne bakıyor, kimi o acıda kaybolup dağılıyor, kimi biraz dağıtıp sonra toparlarken bakışı, görüşü algısı değişmiş oluyor. Hangimizin nasıl tepki vereceğini belirleyen ne? Hangimizin bulduğu yol daha doğru? Ya da herkesin doğrusu sadece kendisi için mi geçerli?
Kimler bulabiliyor hayatının anlamını?
Anlam yüklemeden olmuyor mu?
Dağılıp gidenler bu anlamı bulamadığı için mi dağılıyor?
Ya bu zulmedenler, onların bulduğu anlam ne? Onlar nasıl tutunuyor hayata onca zulümle?
Anlam kelimesi kulağa ulvi bir değer katmak gibi gelse de aslında anlam kişinin kendi kendini görme şeklinde. Kendine yüklediği değerlerde. Kimliğini tanımlayışında. Doğumumuzdan beri annemizin gözünde, babamızın sözlerinde, sevdiklerimizin tavırlarında yerimizi ararız, kendimize bir kimlik oluştururuz. Bu kimliğe verdiğimiz değer ve bu kimliğin içine kattıklarımız bizim hayatımızı anlamlandıranlar
Yani bütün bu yollar gene kendine dönüp, kendini bulup, kendini görmeye çıkıyor. Eğer biz kendimizi görmezsek, görülme isteğimiz yönlendiriyor bu sefer de hayatımızı.
Arayanın bütün yolları dönüp dolaşıp kendine çıkıyor aslında…
Ne mutlu kendilerine bakıp oralardan sırlar perdesini arayanlara…