20.03.2023 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Yoğun bir mesainin son anları. Böyle geçirdiğim günlerin sonunda bir durup düşünürüm atladığım bir şey var mı diye? Bugün de gene öyle düşünürken, kendimi bir hastamla içimden konuşur buldum ve bu düşüncelerin beni götürdüğü yer daralan gönlümün kapısını aralamaya başladı.
Acı ve öfke de diğer duygular gibi bu hayatın mayasından. Hele bizim gibi bu topraklarda yetişenlerin gönül sızısı olarak göğüslerinin ortasında muska niyetine taşıdıkları bir emanet. Atsak atamıyoruz, ihanet sayıyoruz derdimize. Atmasak artık sığmıyor göğüs kafesimize, belimizi büktü. Acı ve öfke anlaşılıp, güzelce işlenip dönüştürüldüğünde en sağlıklı duygulardan. Ama anlaşılamayıp bizi görünmez prangalarla esir aldığında hayatı zehir ediyor.
Uzun yıllardır aynı bölgede çalışıyorum ve hastalarımın bu yıllara yansıyan hikayelerini de çoğunlukla biliyorum. Bugün o hastamı düşünürkenki kendi kendime mırıldandıklarım beni kendime getirdi. O gittikten sonra ben ona içimden “ evet yaşadıkların zor, hem de çok zor ve öfkende haklısın. Ama bu öfkenin seni daha fazla mutsuz ve sinirli bir insana dönüştürmesine izin verme. Artık bir dur ve öfkeni kenara bırak” diyordum, ona söyler gibi. Bugün yoğunluktan konuşamamış olsam da bir dahaki sefere söyleyeceğim inşallah.
Başımıza ne gelirse gelsin biz izin vermezsek kimsenin dokunamayacağı ve değiştiremeyeceği bir yer var.
Gönlümüz…
Orayı karartmak ya da çiçekler açtırmak bizim elimizde. Bize en büyük kötülüğü başkaları değil de, onların bizim gönlümüzü karartmasına izin vererek sadece BİZ kendimiz yapabiliriz…
Orası bizim, sadece bizim ekip biçeceğimiz bir bahçe. Arada fırtınalar çıksa da her şeye rağmen çiçekler açtırmak bizim elimizde. Herkes yüreğini korusa, sarıp sarmalasa, kararan yerlerini silse, süpürse, paklasa da güçlü ve güzel insanlarla hep birlikte huzur içinde yaşayabilsek. Ama öfkeyi işlemeyi bilmiyoruz. Sadece şikayet etmeyi ve mutsuzluğu biliyoruz. Bir kalkıp o siyah gözlükleri çıkarıp güneşi içimize dolduramıyoruz. Domino taşları gibi öfkeleri dizdik arka arkaya ve en ufak bir bahaneyle yıkıyoruz her şeyi peşi sıra. Ve bu öfke zinciri de tarumar ediyor gönüllerimizi…
Her şeye rağmen bu zincirleri kırabilenlere gönülden selamlarla🌺🌺🌺
