29.03.2023 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Hastalarım arada el emeği ürünler getirirler. Ama bu ayrı bir kıymetli oldu benim için. Geçen hafta oğlum bir akşam birden yürüyememeye başladı. Sınıftan arkadaşı serviste, ablasına “jimnastik dersinde düştü Bilal” demiş. Ondan mı diye baktım bacaklarına ama ne kızarıklık ne morluk herhangi görünen bir şeyi yoktu.Öğretmeniyle konuştum, onun da dikkatini çeken bir durum olmamış. Sabah kalktığında hala üzerine basmak istemeyince hastaneye götürdük. Kalça ekleminde sıvı vardı ultrasonda ve benim aklımdan olabilecek olasılıklar geçtikçe çok korktum. Hastaneden çıkınca iş yerime döndüm ama tahlil sonuçları çıkana kadar tedirginliğim devam etti. Muayeneye gelen hastam bakışlarımdan anlamış ve halimi sordu ki bu benim için çok kıymetli. Çünkü bizim de insan olduğumuz, bizim hayatımızın da aksadığı durumlar olduğu unutulur genelde. Selam veren, halden anlayan, teşekkür eden hastalarım beni ayrı bir mutlu eder. İnsani bağlar, saygı, sevgi gibi kavramlar su gibi ekmek gibi aslında. Ve hepimiz için temel ihtiyaçlardan. Hiç birimiz robot değiliz ve çalışırken de robot gibi muameleyi hak etmiyoruz. Bugün de sadece Bilal’i sormak için gelmiş. Gelirken de bunları getirmiş. Hangisine sevineceğimi bilemedim. Rabbim de onu sevindirsin. Sevenleri, soranları çok olsun, hiç darda kalmasın inşallah.
Böyle tatlı bir teyzem de yüzümde az bir gölge olsun anlar hemen. Derdime derman tavsiyelerde bulunmadan da gitmez. O gelince ayrı bir mutlu oluyorum. İsmi listeye düşünce gözlerim parlıyor. Çıkınca da o bıraktığı sıcaklık uzunca kalıyor odada benimle. Bunları neden mi anlattım. Çünkü
kızıldereli yazar Forrest Carter’ın Küçük Ağacın Eğitimi kitabını okuyorum. Geç kalmış bir okuma ama iyiki daha da geciktirmeden başlamışım artık. Her şeyin bir zamanı olduğu için muhtemelen vakti şimdiydi ve şifa gibi geldi gönlüme.
Kitapta diyorki: “Büyükanne doğru yaptığımı söyledi çünkü iyi bir şeyle karşılaştığın zaman yapman gereken ilk şey bulabildiğin insanla onu paylaşmaktır bu şekilde iyilik öyle bir yayılır ki nereye gittiğini bilemezsiniz. Ki bu da doğrudur.”
Annemin bizim için duası hep “Rabbim sevdiği kullarıyla karşılaştırsın” olurdu.
Güzel insanlarla karşılaşıp güzellikler yaymamız duasıyla…
