19.12.2023 tarihinde Instagram’n  da yayınlanmıştır.

Şu küçücük gemileri görünce ilk aklıma “binsem ve Gazze’ye gitsem” geldi. Son günlerde gözümü Gazze ile açıp Gazze ile kapatıyorum. Etrafımdaki bütün renkler Filistin bayrağı, bütün çocuklar Gazzeli çocukların emaneti…
Önceden olsa kızım gemileri getirdiğinde ilk aklıma gelen “ne kadar kağıt yırttılar, ortalık ne halde acaba?”olurdu ve korkarak ama çaktırmamaya da çalışarak oynadıkları yere giderdim.
Zaman değişti, olaylara bakışımı acı değiştirdi. Topluca soykırım izliyoruz ve herkes heybesine kendince şeyler koyuyor. Bazısı benim gibi acı çekiyor, bazısı planlar yapıyor, bazısı geçmiş hesaplaşmalarını yapıyor, bazısı dayanamıyor acıya ve gözünü, kulağını kapatıyor, bazısının aklına kendi kayıpları geldi içi daha bir kanıyor.Kimse kimsenin ne yaşadığını bilmiyor.
Kimse kimseyi o kadar da iyi tanımıyor zaten.
İnsan kendisini bile çok da iyi tanıyamıyor. Hayat kendine doğru bir yolculuk. Yolun sonunda bulur muyuz kendimizi o da meçhul. Kendimizden bile bir haber yaşarken nasıl da karşımızdakiler hakkında bu kadar kolay hüküm verebiliyoruz.
Aynı tilki ile leylek hikayesindeki gibi herkes kendinden yola çıkarak bakıyor karşısındakine. Oysa empati diye bir kavram girdi hayatlarımıza. Gerçi benim kavramlarla aram pek yok ama olsun. Hani başkasını yargılamadan önce onun yerine koyacaktık kendimizi.
Bu bile mümkün değil anlıyorum artık. Kimse kimsenin yerine koyamaz kendini. Hepimiz hayata kendi gözlüklerimizle bakıyoruz. Kendimizi bu gözlüklerle karşımızdakinin yerine koysak bile kendi gözlüğümüzü çıkarıp onunkini takamıyoruz. Herkes hayata kendi geçmişi, kendi yaşanmışlıkları, kendi mizacı, kendi arzularıyla bakıyor. Olay tek olsa da, o olaya bakan gözler çeşit çeşit. Hani karanlık odada filin farklı uzuvlarını tutan insanların, fili anlatma çabası gibi; ortada bir fil var, bir o fili tuttukları parça ile kendince tanımlayanlar, bir de kendi tarafından karşısındakinin elindekini tanımlayanlar var.
İlişkilerimde karşımdakinin adına yorum yapmayı bırakalı oldu biraz. Ona harcadığım zaman ve enerjiyi kendime çevirdim.
Zaman kısa, ben yorgunum. Ve eğer bir gün bu hayatta bir şeyleri anlamayı başarırsam, o şey sadece kendimden bir damla olabilir bildim ve sustum vesselam…