16.12.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Yoğun bir hafta geçirdim. Küçüğümün yüksek ateşinin uzun sürmesi sebebiyle neredeyse tam bir haftadır geceleri uyumuyorum.
Gündüz işe gidip diğer hastaları dinliyorum. Onların ateşli çocukları sebebiyle uyuyamama şikayetlerini, yorgunluklarını dinliyorum. Annemleri arıyorum, hastalar, ilaçlarını düzenliyorum, yolda hastalar durduruyor, dertlerini anlatıyorlar, dinliyorum. Eve geliyorum çocukların mutlaka anlatacakları oluyor, dinliyorum. Komşularla karşılaşıyoruz ve hastalıklarını anlatıyorlar, dinliyorum…
Akşamları online eğitimlerime de bir şekilde devam ettim bu süreçte yorgun da olsam. Hastalık dışında kitaplardan, yazmaktan konuştuk.
Mutlu oldum, bir ara vermiş olmak bir nebze iyi geldi…
Ama durmadan işlemeye çalışan bu bedenin bir durup sessiz, şikayetsiz sadece dinlendiği zamana ihtiyacı varmış anladım…
Kızımı almaya gitmiştim. Kursu varmış. Gecikti. Arabada beklemem gerekti. Önce kitabımı aldım elime, yorgunluktan okuyamadım. Müzik açtım, sessizlik istediğimi anladım kapattım. Sonra arka koltuğa geçip uzandım, gözlerimi kapadım. Cama vuran yağmuru, dışarıda yürüyenlerin ayak seslerini, geçen arabaların sesini, kuşları dinledim. Hiç konuşmadan, kimseleri dinlemeden sadece doğanın sesini, sessizliğin sesini içime çektim. Bir durdum, nefes aldım. Yoruldukça sevdiğim işleri yaparak kendime zaman ayırıp ödüllendireyim düşüncesi bile yormuş beni. Yarım saat te olsa sadece durmak, zihnimi ve bana sürekli dikte ettiklerini susturup çevremdeki sesleri kapatıp kendimle kalmak nasıl da iyi geldi, ne kadar çok ihtiyacım varmış…
Kabuğuma çekildiğimde yorulduğumu anlayan dostum @muruvvetkavalci mesaj atar hep. Gene attı ve o bir nefes oldu. Bir hastam siz de yorgusunuz galiba dedi, göz göze geldik mutlu oldum. Bir komşumla okulda karşılaştık. Göz göze konuştuk , dertleştik hüzünlü bir mutluluk oldu. Kızlarım ve eşim destek olmaya çalıştı, mutlu oldum. Okuduğum kitap çok güzeldi, mutlu oldum…
Ama ruhumun o molaya ne çok ihtiyacı varmış, bilmiyormuşum.
Arada bütün sesleri susturup, kabuğuna çekilmesi lazımmış insanın. Ya da ben öyleyimdir. Belki de ben kaplumbağagillerdenimdir ve o kabuğa girmeden eksiğimdir kim bilir?☺️
Anne Yorgunluğu
