13.11.2023 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Rahmet olsun canına, bu bahçeye bakan amcamız vefat edince, kimse ilgilenmez oldu artık bahçeyle. O mahcup haliyle gelir, bahçeyi çapalar, bir çayımızı içer, bizimle tatlı bir sohbet ederdi. Boncuk gözlerini görünce çok mutlu olurdum. O gittiğinden beri bahçe harabe. Kediler de kuytu bir yer görünce yuva edindiler bahçeyi. Sürekli yeni yavru kedilerimiz oluyor. Arada yan binanın bodrumuna düşüyorlar. Bağırmaları üzerine kedi kurtarma operasyonu yapıyoruz aile sağlığı merkezi olarak. Ama artık itfaiye bıktı gelmiyor. Son geldiğinde de baya söylendi bize. Biz ne yapabiliriz anlamadık. Onlar ölene kadar bağıracak, biz de duymazdan mı geleceğiz bilemedik ama artık gelmiyorlar ve biz başımızın çaresine bakmak zorundayız. İnsek, inilecek gibi değil. Bodrumun sahipleri yok. Numaralarını bulduk bir şekilde ama gelmiyorlar arayınca. Merdiven dayıyoruz, ip sallıyoruz, çıkarana kadar da aç kalmasın diye uğraşıyoruz, mama atıyoruz ama bizim de gücümüz bir yere kadar. Bir şekilde ordan çıkarıyoruz zor da olsa.
Artan kedi sayısı ve bahçeye atılan çöpler bizi ayrı zorluyorlar. Yaz da kurak geçince, toprak çok sertleşti ve bahçeden ağır kokular gelmeye başladı. Yaz boyunca kokudan mutfak tarafında nefes bile alamadık nerdeyse. Ama ilk yağmurla toprak yumuşadı ve kokular azaldı çok şükür.
Bugün mutfaktan bu manzarayı izleyip amcama dua ederken dedim ki; “acaba daha çok yağsa dünya da temizlenir mi? Nuhun tufanı gelse binse güzel insanlar içine ve bıraksak bütün kötüleri, kötülükleri geride; diner mi yüreğimizdeki acı, geçer mi topraktaki kan kokusu?”
