02.07.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Hatıraların öyle güzel bir hafızası var ki…
Hatırda kalacak kadar yer etmişse gönülde, çıkıp geliveriyor en ufacık bir kıvılcımla…
Şimdi bu leyleği seyrederken neler neler geldi hatırıma…
O leylek yuvaların altında dönüşlerini beklemelerimiz,
uzaktan seyirlerimiz, görünce ayağımızı kaldırmalarımız, senenin nasıl geçeceğini onları ilk nasıl gördüğümüze göre tahmin etmelerimiz, çıkardıkları seslerin melodisinden yaptığımız müzikler…
Ah o çocukluğumuzdan yadigar kalanlar…
İlk evimiz çocukluğumuz…
Ve her yaşadığımız olayda, bir oraya dönüp hatıralarla avunup, yüzümüzde gülümseme ile dönüyoruz bugünümüze…
Çocukluk gerçek mutluluğu bildiğimiz evimiz aslında…
Çocuklukta bilip sonradan unuttuğumuz gerçek bahtiyarlığımız;
yani bahtımızla, bize verilenlerle barışık olmamız nasıl güzel, gerçek bir mutlulukmuş.
Nasıl da güzel biliyormuşuz, bize ne verildiyse onu kabul edip tadını çıkarmayı…
Taşla, toprakla, dalla, çiçekle, böcekle, kuşla, tavukla, ördekle kısacası ne bulursak onunla oynadığımız; baktığımız, gördüğümüz, duyduğumuz kokladığımız zamanlar…
Nasıl güzel şen ve bahtiyar çocuklardık biz…
