07.06.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Gurbet…
Şimdi nerde olduğunu tam hatırlayamadığım bir sohbette “gurbet nedir” demişlerdi. Bazıları sevdiğimin olmadığı yer, bazısı annemin olmadığı yer, bazısı Türkiye dışı, bazısı ailesinden uzak oldukları yer gibi tanımlar yapmıştı. Bense yıllarca gurbette, hem de çocuk yaşta, tek başına kalmış biri olarak “gariplerin diyarı” demiştim ki bugün gariplik nedir sorgusunun içinden çıkamadım…
Neydi beni gurbette “garip” kılan?
Yalnızlık mı?
Yoksa çaresizlik miydi?
Acizlik mi? Yokluk mu?
Neydi ki mesela yalnızlık?
Sevdiklerinin olmaması yada sevdiklerinden bedensel olarak uzak olmak mı?
Yoksa hiçbir yüreğe umduğun gibi sığmamak mı?
Uzakta da olsa anam, babam sağdı oysa ki benim. Ellerinin ermemesi, gözlerinin görmemesi miydi beni o topraklarda garip kılan?
Berlin’den Kiele taşınmışım ve beni iki öğrenci ile tanıştırmışlar. İçlerinden biri evlenecek ve ben onun ayrıldığı yerde kalmaya başlayacağım. Birkaç ay üç kişi kaldık ve sonra arkadaş evlendi ayrıldı. Ayrıldığı hafta eşi ile sorunlar yaşayıp bizim eve geri döndü. Ailelere haber verildi. Ciddi bir telefon trafiği başladı. Eşi bizim eve geldi, kapıyı çaldı ama arkadaş korkuyordu, kapıyı açtırmadı. Ben de gitmesini söyledim, arkadaşın görüşmek istemediğini. Sonra ne mi oldu? Eşi beni tehdit etti. Yolda dikkatli yürümemi söyledi. Aileler geldi, görüşmeler yapıldı. Barışlar imzalandı. Ama benim yüreğimde açılan yarayı kimse farketmedi. Ben o gün orda gurbette olduğumu, yalnız, kimsesiz, garip olduğumu iliklerime kadar hissettim. Çünkü tehdit diğer arkadaşa değil de bana yapılmıştı. Oysa ben daha o evde misafirdim, yerleşmemiştim bile. Benim dışımda herkes birbirini yıllardır tanıyordu. Ben değildim arkadaşı darp edip kaçıran. Ama suç bana kalmış, tehditler bana savrulmuştu. Güzel sözler barışmalar diğerlerine nasip olmuştu. Ve ben günlerce arkama bakarak yürürken sordum “neden ben” diye ve dedim ki “ben garip kaldım buralarda da ondan ben”
Buralarda benim annem yok, babam yok, evim yok, yuvam yok…
Ben gurbetteydim ve gariptim…
Ama bilmiyorlardı ki ben oraya sırtımı Rabbime dayayarak gitmiştim ve benim yüreğime inşirah indirip kapılar açan, imtihanlar eden ama darda koymayan Rabbim vardı…
Gurbeti yaradan ve garibi de orda sahipsiz bırakmayan vardı…
