Hani huzuru arar dururuz ya hep;
bence huzur, kişinin kendisine dönüp bakması ve kendisini gördüğü haliyle olan kavgasına son vermesinde.
Eğer kendimize kendi aynamızı tutup baktığımızda içimizde sevgi uyanıyorsa; artık o sevgi bizi kavrar kuşatır ve bizden yayılmaya başlar…
Ama bize genelde kendimizi başkalarının aynasında aramak öğretilir yada kendimize bakmaktan kaçmak…
Biz o diğer aynalarda kendimizi ararken kaybolur gideriz.
Bütün o diğer aynaları kırıp kendi aynanı bulmak ve o aynaya bakma cesaretini göstermek, ayna kırıklarının kesiklerini sarabilmek, kanayan yaralarını dindirebilmek; zaman, emek, güç ve irade ister.
Zordur ama çok kıymetlidir de…
İnsan kendini doğru aynada görmeye başladıkça karşısındaki herkese de doğru açıdan yeniden bakmayı öğrenmeye başlar.
Kendini tanıdıkça yaradanı tanıman da kolaylaşır ki belki de en önemlisi budur.
Ezber bir tanıma değil de iradenle idrak ederek bir tanışma olur ki Rabbim nasip etsin…
Yoksa her şeyi öğrendiğimiz, bize öğretilen gibi yaparız belki ama anlam katamadan kurulmuş robotlar gibi yaparız.
Anlamadan yaptığımız her şey de hayatımızı öylece alır götürür ellerimizden ve biz farkına bile varamadan biter hayatımız.
İşte insanı diğer canlılardan ayıran irade burada devreye giriyor.
Hayatını kendi kontrolüne alma iradesi…
Bilinçsizce teslim olduğun putlarını idrak ile bulup yıkma iradesi…
Yoksa salt mutluluk diğer canlıların bizden daha iyi bildiği bir davranış. Zaten kediyi, köpeği ve onların o mutlu, rahat hallerini gözlemlememizin bize verdiği sevinç te burdan geliyor.
Hatta bazen onların iradesizliklerinin keyiflerini çatışları bana nimet ve külfet sorgularını yeniden yaptırıyor.
Bizlere nimet olarak verilmiş irademizi kendimizi bulmaya kullanmayıp bastırdıkça külfet olup huzursuzlukla bizi cezalandırıyor…
Biz huzur ve mutluluğun anlamlarını birbirine karıştırdığımızdan anlık mutluluklar yaşamak için çabalayıp duruyoruz.
İnsan kendiyle barışıp huzuru kendi yüreğinde bulduğu zaman başından gelip geçen olayların duygusunu acısıyla tatlısıyla mutlaka gene yaşar ama kendine dönüp o huzuru, dengeyi yeniden kendinde bulur…
Aramaya devam eden, kendine bakma cesareti gösterenlere selam ile…
