31.01.2022 tarihinde Instagram’ da yayınlanmıştır.
Elele eylemi için yollara düşüp il il gezerken ve yol boyunca “kara tren gecikir belki hiç gelmez” parçasını dinlerken trenlerin hayatımda bu kadar yer edineceğini hiç bilmezdim…
‘’Bütün tren yolculukları birbirine benzer o zaman. Keder ümitle birleşir’’ diyor Nazan Bekiroğlu -yol hali’nde…
Trenler benim için de keder ve ümidin iç içe geçtiği yerler oldu hep…
Sene 1999 Yedikule’de yurtta kalıyoruz. üzerimizden 97-98 yılları 28şubat soğuğu geçmiş.Üşümüş örselenmiş, yaşamın uzağına itilmişiz ama insanız hala tutunmaya çalışıyoruz. Eylemlerimiz bitmiş,okula dönme umutlarımız sönmüş, üzerimizde ağır bir keder sinmişti ama umut ta hala vardı
Dil kurslarına başladık, hicret edecektik, umudumuzu başka topraklarda yeşertecektik.
Okula gider gibi her sabah kalkar, Yedikule Bakırköy hattında trene biner dil kursuna giderdik.Vagonlar çoğunlukla boş olurdu. Sokakta yaşayanlar, onların yoldaşı hayvanları ve vagon kapılarından sarkarak yaşadıklarını hissetmeye çalışan sokak çocuklarıyla birlikte ve içerideki ağır idrar ve kir kokusuyla giderdik Bakırköy’e
Almanya içinde de trenle çok yolculuk yaptım.. evimi Berlin’den Kiel’e de trenle taşıdı ev deyince 2 valiz; biraz kitap, biraz kıyafet..
Ben o valizlere, o trenlere ne korkular, ne kederler, ne umutlar, ne heyecanlar sığdırdım yıllarca
En uzun tren yolculuğum ise Viyana’ya oldu. Arkadaşlarımın oraya gelmesiyle umutla gitmiştim yanlarına
Dönüşüm gene kederle olsa da şimdi bugünden bakınca kader ağlarını örerken yaşanması gerekenler bir bir yaşanırken iyi ki denemişim orayı da, iyi ki gidip görmüşüm dostlarımı ve iyi ki onlar beni orda tuna nehrine de götürmüş ve o havayı solumuşum…
Gidişim hasret ve umutla dönüşüm hayal kırıklığı ve kederle olsa da iyi ki gördüm seni tuna nehri, iyi ki soludum senin havanı..
Hiç unutamıyorum bana hissettirdiklerini, sende izlediğim gün batımını..
Çocukluğum Kızılırmak’ın aldığı canlara, ağıtlara şahitlik etmişken sen sendeki onca şahitliğe rağmen coşkunla akarken ve binlerce can alıp, binlercesine can verirken sana hayran olmamak mümkün müydü?
İyi ki o umutları o kedere rağmen yeşertmişim ve yürümeye devam etmişim, iyi ki kedere teslim olmayıp o yolları almışım
Ben durmadım o kara trenler şahidim olsun..
