Kalbime varlığını bin bir yolla ilham eden ey Nur!
Özünden koparılışımın hicranından yangın yerine dönen yüreğimin tesellisidir gözümden dökülen yaşlar
medet medet…
Ve dökülürlerken gönlümden
parça parça
dindiremeseler de bu yangınımı
bitiremeseler de bu hicranımı
kurtaramasalar da kül olmaktan ruhumu
ama avutabilirseler belki zamanı, vaktim erene dek,
yetişir o zaman imdadıma
üzerime savrulacak topraklar
vuslat vuslat…
Yangın yerine dönen göğü ve kopan fırtınaları nasıl dindirirse yağmur
rahmet rahmet…
Ve çatlamış toprağına
vuslatıyla nasıl yayılırsa rayihalar
amber amber…
Yayılır mı benim de
Nur’a vuslatımla
rayihalar?
ve okunur mu Fatiha’lar göğe doğru
dua dua…
rahmet rahmet…
